ว่าวหง่าว (การเล่นในสมัยกรุงสุโขทัย) ว่าวหง่าวหรือที่ชาวบ้านเรียกว่า ว่าวดุยดุ่ยหรือตุ๊ยตุ่ยหรืออีตุ้ย นิยมเล่นในฤดูหนาวในช่วงตอนเช้ามืด เมื่อดาวประกายพรึกขึ้นสว่าง ผู้ใหญ่ชาวบ้านพากันไปรดน้ำยาสูบและขณะเดียวกันก็ถือโอกาสนำว่าวไปเล่นด้วย ส่วนเด็ก ๆ นิยมเล่นว่าวหง่าวในตอนเย็น การเล่นว่าวหง่าวนอกจากจะประดิษฐ์ให้ว่าวมีเสียงดังและลอยสูงแล้ว ยังต้องให้ว่าวแกว่งฉวัดเฉวียนไปมาด้วย วัตถุประสงค์ เพื่อความสนุกสนานและสัมพันธ์ไมตรีต่อกัน เพื่อให้เกิดความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ เพื่อฝึกการรู้จักสังเกต อุปกรณ์ ไม้ไผ่ใช้ทำโครงว่าว เชือกป่าน ด้าย กระดาษว่าว แป้งเปียกหรือกาว ad ผู้เล่น ไม่จำกัดจำนวน ว่าว 1 ตัวต่อผู้เล่น 1 คน รูปแบบ ผู้เล่นกระจายกันออกไป ดังภาพประกอบ ภาพประกอบ รูปแบบการเล่นว่าวหง่าว ที่มา : จิรกรณ์ ศิริประเสริฐ. เกมเบ็ดเตล็ด หน้า 31 วิธีการประดิษฐ์ นำไม้ไผ่มาเหลาให้เล็กขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.2 – 0.3 เซ็นติเมตร สั้น 4 อัน ยาว 1 อัน ความยาวแล้วแต่ขนาดของว่าวที่ต้องการ นำไม้ไผ่ที่เหลาแล้วมาผูกเป็นโครงว่าวให้อันยาวเป็นไม้แกนหรือไม้อก อันสั้นวางขวาง ทำเป็นปีก 2 ปี ปีด้านหัวจะใหญ่กว่า...